Συναυλία αλληλεγγύης στους μετανάστες, στο Αιτωλικό το Σάββατο 27 Μαρτίου 2010 στις 17:00 στη Κεντρική πλατεία Αιτωλικού από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου και Σύντροφους/ισσες από το Νεοχώρι. 
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ;
Τον πεινασμένο, που σ΄ άρπαξε το τελευταίο ψωμί, σαν εχθρό τον αντιμετωπίζεις. Μα τον κλέφτη, που δεν πείνασε ποτέ του, δεν ορμάς ν΄ αρπάξεις από το λαρύγγι. ΜΠΡΕΧΤ (1935)
Πριν την κατάρρευση των καθεστώτων του λεγομένου ‘’υπαρκτού σοσιαλισμού’’, δηλαδή στην ουσία του κρατικού καπιταλισμού στην ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσία, οι προσφυγές και οι μετανάστες ήταν κυρίως άνθρωποι οι οποίοι προέρχονταν από τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Οι οποίοι για λόγους πολιτικής καταπίεσης και οικονομικής εξαθλίωσης κατέφευγαν στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης.
Στην Ελλάδα, οι Παλαιστίνιοι, οι Τούρκοι, οι Κούρδοι και άλλοι πολιτικοί πρόσφυγες ήταν συμπαθείς και αποδεκτοί από μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας καθώς ήταν νωπές ακόμη οι μνήμες από τη στρατιωτική χούντα αλλά και γιατί ένα εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα παρ’ όλες τις αδυναμίες και την κηδεμόνευσή του από τα κόμματα, αντιστέκονταν, διεκδικούσε, αμφισβητούσε με δυναμικές μορφές δράσης, το κεφάλαιο και την κρατική κυριαρχία.
Η επικράτηση της σοσιαλδημοκρατίας του πασοκ με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, προσπάθησε να αφομοιώσει, να ενσωματώσει και όταν δεν μπορούσε τα προηγούμενα να καταστείλει με κάθε τρόπο τα κινήματα αυτά, δημιουργώντας ένα κλίμα νεοπλουτισμού, ευδαιμονισμού, ιδιώτευσης, ατομισμού και καταναλωτισμού, όπου οι περιβόητοι μικρομεσαίοι, νοικοκυραίοι και αγανακτισμένοι πολίτες είχαν τον πρώτο λόγο.
Τα γκέτο του Λαυρίου, της Πάτρας, του Αγίου Ανδρέα (της Ηγουμενίτσας σήμερα) όπου στοιβάζονταν οι τούρκοι και οι κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους, οι απελάσεις και οι εκδόσεις πολιτικών προσφύγων άρχισαν να μην βρίσκουν καμία αντίσταση, εκτός από ένα κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού – αναρχικού χώρου, ενώ οι οικονομικοί μετανάστες είχαν σίγουρη την απέλαση. Ο όρος ‘’φιλλιπινέζα’’, σαν απαξιωτικός όρος έκανε την εμφάνιση του στην κοινωνική και την πολίτικη ζωή και την καθημερινότητα. Κανένας δε μπορούσε να φανταστεί ούτε ίσως και τα ίδια τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά τι θα επακολουθούσε.
Χιλιάδες άνθρωποι από τις χώρες του λεγόμενου ανατολικού μπλοκ αφού πήραν μια γεύση από τον καπιταλιστικό παράδεισο της ελευθέριας του εμπορεύματος και του χρήματος και αφού η παλιά γραφειοκρατία του κόμματος προσπαθούσε να διασώσει ότι μπορούσε για τον εαυτό της σε αρμονία με τα νέα αφεντικά, που ρίχτηκαν στο μεγάλο πλιάτσικο (φθηνή εργατική δύναμη, νέες πλουτοπαραγωγικές πηγές, παραδόσεις αντίστασης και εξέγερσης ξεχασμένες, ανύπαρκτες και τσακισμένες) πήραν το δρόμο της προσφυγιάς για την ίδια την καρδία της εκμετάλλευσης, τις μητροπόλεις και τις περιφέρειες του ‘’θριαμβευτή’’ πλέον νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, διανομής και ζωής. Στην Ευρώπη τα πρώτα κρούσματα ρατσισμού απέναντι σε εγχρώμους τούρκους και κούρδους ακόμη και Έλληνες από τις νεοφασιστικές ομάδες αντιμετωπίζονται στην αρχή σαν μεμονωμένα επεισόδια.
Η Ελλάδα στην αρχή είναι η χώρα με το χαμηλότερο ποσοστό ξενοφοβίας και ρατσισμού μέχρι το 2002 όταν μια δημοσκόπηση τη φέρνει πρώτη στην Ευρώπη καταδεικνύοντας και αποκαλύπτοντας αυτό που όλοι γνωρίζουμε και βιώνουμε καθημερινά. Μετανάστης και ιδιαίτερα αλβανός είναι συνώνυμα του εγκληματία και του υπανθρώπου.
Τα μμε, τα οποία κατέχουν αυτοί που εκμεταλλεύονται αδιακρίτως ντόπιους και ξένους προλετάριους, ενορχηστρώνουν την καμπάνια και την υστερία. ‘’Οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλείες’’, ‘’έφεραν την εγκληματικότητα στην Ελλάδα’’. Πρόεδροι των συλλόγων ληστευθέντων, παπάδες, κάθε είδους φασιστοειδή από βουλευτές μέχρι λείψανα της 4ης Αυγούστου έχουν λόγο στα τηλεοπτικά παράθυρα. Βαφτίσια παιδιών και γάμοι αλλοδαπών που απαρνούνται την ταυτότητά τους και τη θρησκεία τους και ελληνοποιούνται γίνονται πρώτες ειδήσεις.
Επιχειρήσεις σκούπα, εξευτελισμοί και βασανιστήρια στα κρατητήρια, δολοφονίες από τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις όπλων των μπάτσων. ‘’Άνθρωποι’’ που πυροβολούν παιδιά γιατί έκλεψαν ένα καρπούζι ή πέντε κιλά πατάτες. Χειροκροτήματα έξω από τα δικαστήρια για τους καλούς οικογενειάρχες που δεν έχουν καμία ευθύνη για τις δολοφονίες μεταναστών επειδή προστάτευσαν την ιδιοκτησία τους. Αποφάσεις από δημάρχους και κοινότητες για την απαγόρευση της κυκλοφορίας των μεταναστών μετά τις 8 το βράδυ έως τις μαζικές απελάσεις αυτή είναι η αλήθεια που αποτελεί το ΝΕΟΤΑΞΙΚΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΚΟΣΜΟ. Οι κάτοικοι των μητροπόλεων κλειδαμπαρώνονται στα κλουβιά τους ενώ στην περιφέρεια περιπολούν με καραμπίνες, μέχρι να αποφασίσουν να πάνε στο πλησιέστερο νυχτερινό κέντρο όπου οι μετανάστριες εκτός από την οικονομική εκμετάλλευση υφίστανται το σεξισμό και την αναγκαστική εκπόρνευση.
Αυτό το απέραντο σκλαβοπάζαρο ανδρών, γυναικών και παιδιών με σκοπό την πιο άγρια εκμετάλλευση και τον εξαναγκασμό, στην πορνεία και την επαιτεία δεν γίνεται βέβαια μόνο από κάποιους ‘’κακούς’’ δουλέμπορους που συνήθως συμβαίνει να είναι και Τούρκοι. Ένα ολόκληρο κύκλωμα θησαυρίζει από τον ιδρώτα και το αίμα τους και σε αυτό συμμετέχουν ανώτατοι κρατικοί υπάλληλοι ανεξαρτήτου εθνικότητας, τελωνειακοί, μπάτσοι, δικαστές και δικηγόροι, οι οποίοι έχουν αναλάβει κυρίως τα κυκλώματα εκμετάλλευσης των γυναικών, κάθε είδους αποβράσματα τα οποία κατέχουν έστω και την τελευταία θέση στον κρατικό μηχανισμό και συνεργάζονται άψογα με τις κάθε είδους ‘’μαφίες’’ που μας πλασάρουν και εφευρίσκουν τα μμε. Η τέχνη του διαχωρισμού ανάμεσα στους καταπιεσμένους είναι τόσο παλιά όσο και η εξουσία. Ντόπιοι προλετάριοι, εναντίον ξένων, νόμιμοι μετανάστες και παράνομοι (λαθρομετανάστες), νοικοκυραίοι που θέλουν να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί και εγκληματίες. Μια κοινωνία αποχαυνωμένη μπροστά στην τηλεόραση, τάξη, ασφάλεια, ησυχία. Η ησυχία του νεκροταφείου. Η Ευρώπη θωρακίζεται απέναντι στους βαρβάρους που θέλουν να εισβάλουν στο πολιτισμένο φρούριο της.
Της καταναγκαστικής εργασίας και της ζωής που έχει χάσει κάθε νόημα μέσα στη μίζερη επιβίωση και στον τρόπο ζωής της υποκουλτούρας των σκουπιδιών των κυρίαρχων. Συνθήκη trevi, συνθήκη σέγκεν, frontex, παρακολούθηση, έλεγχος, αφομοίωση, εκμετάλλευση χωρίς κραδασμούς, χωρίς αναστατώσεις. Η λευκή κάρτα θα δώσει τη θέση της στην πράσινη, όμως ο εργοδότης μπορεί να διαφωνεί για τα ένσημα, θέλει μαύρη εργασία. Συνήθως η αμοιβή του μετανάστη είναι η απέλαση μετά την κατάδοση από τον εργοδότη για να μην πληρώσει τίποτε. Μια κατάσταση συνεχούς ομηρίας, φόβου και ανασφάλειας.
Οι οργανώσεις που ασχολούνται με τα ζητήματα του ρατσισμού και των μεταναστών, οι μκο, βυθισμένες στην μερικότητα και την αποσπασματικότητα, στην φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη καθώς και τα αριστερά κόμματα και συνδικάτα τεχνικοί της διαμεσολάβησης, δεκανίκια του κράτους και πρεσβευτές του λιγότερου κακού, επεξεργαστές του λόγου της κυριαρχίας, πυροσβέστες κάθε λόγου και πράξης εξεγερτικής, περιορίζονται στις καταγγελίες και τις ειρηνικές πορείες μετά τη δολοφονία κάποιου μετανάστη ή την εμφάνιση κάποιου Καζάκου.
Στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου, στα καπνοχώραφα της Αιτωλοακαρνανίας, μετά το ’90 εκατοντάδες μετανάστες που προέρχονταν κυρίως από βαλκανικές χώρες, «συνεισέφεραν» τα μέγιστα για την ανάκαμψη της αγροτικής παραγωγής, με ανασφάλιστη εργασία και μεροκάματα πείνας (όταν υπήρχαν). Πλέον εκατοντάδες οικογένειες μεταναστών ζουν και εργάζονται κυρίως σε αγροτικές και οικοδομικές εργασίες, σε αυτές τις περιοχές, οι όροι εκμετάλλευσης γι αυτούς σήμερα είναι λίγο πολύ ίδιοι με τους ντόπιους εργάτες. Όμως τα κύματα των εξαθλιωμένων που αναζητούν μια αξιοπρεπή ζωή δεν σταματούν ποτέ όσο συνεχίζεται η επίθεση κράτους κεφαλαίου στις κοινωνίες, ο επεκτατικός πόλεμος με οικονομικούς ή στρατιωτικούς όρους.
Πριν μερικούς μήνες 200 περίπου μετανάστες από τη Βουλγαρία στην αναζήτηση μιας ζωής με αξιοπρέπεια βρέθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Οινιαδών (όπως και κάθε χρόνο, το χειμώνα όπου τα αφεντικά χρειάζονται περισσότερα εργατικά χέρια για τις αγροτικές εργασίες και με διακρατικές συμφωνίες οι τρίμηνες πράσινες κάρτες εκμεταλλεύονται τη φτώχεια και την ανέχεια αυτών των ανθρώπων και τους αναγκάζουν να ζουν σε αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες) να κατοικούν σε πρόχειρα καταλύματα και αποθήκες με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής, μέσα στο κρύο, χωρίς να μπορούν από την εργασία τους στα πορτοκάλια να εξασφαλίσουν πολλές φορές ακόμη και το φαγητό της ημέρας, χωρίς ρούχα, κουβέρτες κτλ.
Αλληλέγγυοι/ες σύντροφοι/σες βρεθήκαμε σε πολλούς από αυτούς τους καταυλισμούς το προηγούμενο διάστημα στην κατεύθυνση της προσφοράς μιας μικρής μα πολύ σημαντικής για τους μετανάστες βοήθειας. Μεγάλη ήταν και η ανταπόκριση αρκετού κόσμου στα καλέσματα για συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης στην πανεπιστημιακή σχολή Αγρινίου, μετά από πρωτοβουλία της συνέλευσης της ραδιουργίας 88fm και στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι. Στην κατεύθυνση να περάσουμε από την άμεση στήριξη, που μπορεί να χαρακτηριστεί από μόνη της (σαν ενέργεια) ως μερική, αποσπασματική και με κοινωνικούς – πολιτικούς όρους, ανούσια, επιδιώκουμε μετά την πρώτη κοινή επαφή και γνωριμία τη σύνδεση, τη στήριξη, την αλληλεγγύη με κοινωνικούς και ταξικούς όρους.
Ακόμη, όταν σε μια τέτοια κοινωνία που η συμβίωση και η συνύπαρξη με τους μετανάστες είναι καθημερινή (στις γειτονιές, στα σχολεία στους χώρους εργασίας) εμφανίζονται τα παρακρατικά καθάρματα που θέλουν να μολύνουν συνειδήσεις με το ρατσιστικό μίσος, (όπως το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου που 25 ασπόνδυλα της χρυσής αυγής διαδήλωσαν σε Μεσολόγγι και Αιτωλικό με αφορμή το νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό) όλα τα κομμάτια της κοινωνίας που αντιστρατεύονται τους πλαστούς διαχωρισμούς ανάμεσα στους καταπιεσμένους, οφείλουν να μην αφήσουν κοινωνικό χώρο στους εχθρούς του ανθρώπου και να τους οδηγήσουν πίσω στις τρύπες τους. Επειδή ο ρατσισμός είναι επίπλαστο μα ταυτόχρονα διάχυτο κοινωνικό φαινόμενο, απότοκο της κυριαρχικής προπαγάνδας και υποδαυλίζεται όποτε κρίνεται σκόπιμο από την εξουσία, μόνο στο δρόμο του κοινωνικού αγώνα μπορεί να νικηθεί.
Η αυτοοργάνωση των ίδιων των μεταναστών, η καθημερινή επαφή και ο κοινός αγώνας μαζί τους στους χώρους της μισθωτής σκλαβιάς και της καθημερινότητας, η αλληλεγγύη που δεν θα είναι κενό γράμμα αλλά πράξη και δράση θα μπορέσει να δώσει καρπούς έτσι ώστε όλοι μαζί της γης οι κολασμένοι να αποκτήσουμε την ελευθερία και την αξιοπρέπεια χωρίς διαχωρισμούς και διαμεσολαβητές για να ανατρέψουμε την παγκοσμιοποιημένη κυριαρχία των αφεντικών.
ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΑΔΕΡΦΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ / ΣΥΝΑΥΛΙΑ και συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους μετανάστες του Δήμου Οινιαδών /ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ ΩΡΑ: 500μμ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ
SOLIDARITET NDAI EMIGRANTEVE / NE BOTEN E PRONAREVE JEMI TE XHITH TE HUAI MLEDHIE SOLIDARITETI/KONCERT DHE MLEDHIE NDIHMASH PER EMIGRANTET NE RETHIN E BASHKISE INIADHON /TE SHTUNEN 27 MARS ORA 5:00pm tek sheshi ne qender te etolikos /ANARKISTET NGA AGRINIO.
СОЛИДАРНОСТ С ИМИГРАНТИТЕ / В СВЕТА НА ЕКСПЛОАТАТОРИТЕ ВСИЧКИ СМЕ ЧУЖДЕНЦИ / СБИРКА- КОНЦЕРТ В ЗНАК НА СОЛИДАРНОСТ и събиране на продукти в помощ на имигрантите от Община Иниадес / СЪБОТА 27 МАРТ В 5:00 НА ЦЕНТРАЛНИЯ ПЛОЩАД НА ЕТОЛИКО / АНАРХИСТИ ОТ АГРИНИО /ДРУГАРИ И ДРУГАРКИ ОТ НЕОХОРИ
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ, ΑΓΡΙΝΙΟ /Μάρτιος 2010 Θ. Δασκαλοπούλου Ά πάροδος 3 / stekidask.blogspot.com & stekidask@windowslive.com
17