Διήμερο εκδηλώσεων αυτοοργανωμένης δημιουργικής έκφρασης
"Η παράσταση τελείωσε. Το κοινό σηκώνεται. Είναι η ώρα να φορέσουν τα παλτά και να πάνε σπίτι. Κάνουν να γυρίσουν: ούτε παλτό, ούτε σπίτι"
Απέναντι σε έναν ανόητο πολιτισμό που συνοδεύει τη λεηλασία της ζωής μας, θρέφουμε τα μηνύματα της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας
Παρασκευή 2 Δεκέμβρη
18.00 Εργαστήρια:
– Στήσιμο αφίσας
– Κινούμενο σχέδιο
Έκθεση Comic
21.00 Θεατρική παράσταση: "Στα Βαθιά", Σλάβομιρ Μρόζεκ, από τη Buffonata
23.00 Δρώμενο σε μάυρο φόντο: "Το Δώρο", από τον θεατρικό κύκλο Ανάπλους
Στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 (πλ. Αμερικής)
Σάββατο 3 Δεκέμβρη
18.00 Εργαστήριο: Πώς στήνουμε ένα live
21.00 Συναυλία με:
Conspiracy of Denial
Propaganda
Timetrap
Homo Servus
Στη Νομική σχολή (Σόλωνος & Σίνα)
______________________________________________
… για την δημιουργική έκφραση
σε καιρούς συστημικής κρίσης
«H παράσταση τελείωσε. Το κοινό σηκώνεται. Είναι η ώρα να φορέσουν τα παλτά και να πάνε σπίτι. Κάνουν να γυρίσουν: Ούτε παλτό, ούτε σπίτι.»
από το βιβλίο «επανάσταση στην καθημερινή ζωή» του Ρ. Βάνεγκεμ
Η κρίση που βρίσκεται σήμερα το σύστημα εξουσίας δεν αποτελεί μια παρεκτροπή της Δημοκρατίας, αλλά μια άγρια, συντονισμένη, και διαρκή επίθεση στους από τα κάτω, από ένα χρεωκοπημένο καθεστώς που αποκαλύπτει την πιο άγρια εκδοχή του εμπνέοντας την ανασφάλεια και το φόβο σε ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού.
Θέλοντας να μιλήσουμε για την δημιουργική δύναμη, την έκφραση, την επικοινωνία, την κοινωνικότητα, την ψυχαγωγία, που μαζί με κάθε άλλη ανθρώπινη δυνατότητα και ανάγκη υποβιβάζονται σε γρανάζια της κρατικής – καπιταλιστικής μηχανής, είναι αδύνατο να αγνοήσουμε το κοινωνικό τοπίο της γενικευμένης ανέχειας και της διάχυτης δυσαρέσκειας.
Ο ρόλος της πολιτιστικής βιομηχανίας να εξωραΐζει το σύστημα εξουσίας, να αποσυμπιέζει την κοινωνική ασφυξία, να αφομοιώνει πτυχές της κοινωνικής αμφισβήτησης, είναι σήμερα πιο εκτεθειμένος από ποτέ.
Τα νοήματα και τα περιεχόμενα που εμπορεύεται αυτή η βιομηχανία, ακόμα και στην ποιοτικότερη εκδοχή της, δεν απαντούν στην κρίση που διατρέχει το νόημα της ζωής στην σκοτεινή πραγματικότητα της μοντέρνας τυραννίας.
Ενώ η λειτουργία στο εσωτερικό της σημαίνει οξυμμένο ανταγωνισμό και αποκλεισμό ολοένα και περισσότερων εν δυνάμει ή εν ενεργεία δημιουργών, σε σύμπνοια με τους τρέχοντες όρους της αγοράς.
Σήμερα, που το καθεστώς επιχειρεί να ανανεώσει τον κυριαρχικό του ρόλο σε κάθε του πτυχή, με ολοένα και δυσμενέστερους όρους για τους από τα κάτω, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ημέρες που ζούμε έχουν έρθει σε συνέχεια εκείνων όπου τα αφεντικά τίναζαν τα ψίχουλα από το τραπέζι της αφθονίας. Γι αυτό δεν έχει νόημα να αναπολούμε την παλιά τάξη, αλλά να συλλάβουμε και να αναδείξουμε τα αδιέξοδα ενός συστήματος που βασίζει την ύπαρξή του στη χειραγώγηση, τη βία, την εκμετάλλευση, την καταπίεση.
Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ένα καθαρό βλέμμα στον έλεγχο της πολιτιστικής βιομηχανίας αναγνωρίζει ότι η δημιουργικότητα προσδιορίζεται από το τί πουλάει ή τι επιτρέπεται από το καθεστώς. Ότι η πρόσβαση στη δημιουργική εμπειρία αποτελεί ένα μικρό ή μεγάλο προνόμιο που εξαργυρώνεται με τους καρπούς που γεννά η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Ότι ο ρόλος που προορίζεται για το κοινό των πολιτιστικών θεαμάτων δεν εμπεριέχει καμία έννοια ουσιαστικής κοινότητας. Ότι η «επιτυχία» ενός πολιτιστικού προϊόντος προϋποθέτει την «αποτυχία» ενός άλλου.
Το διήμερο εκδηλώσεων για την αυτοοργάνωση της δημιουργικής έκφρασης είναι μια συνεισφορά στη διάδοση του μηνύματος ότι το μόνο χρέος που έχουμε είναι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.
Γιατί η αυτοοργάνωση στο επίπεδο της έκφρασης και της δημιουργίας συμπλέει με το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης σε κάθε επίπεδο της ζωής. Γιατί η δημιουργικότητα, στον αντίποδα του έργου των πολιτιστικών πατρώνων, είναι μια ευκαιρία για παρέμβαση στο δημόσιο τοπίο και μετάδοση μηνυμάτων απελευθέρωσης από τα δεσμά της Εξουσίας. Γιατί η εξωστρέφειά των μέσων έκφρασης αντλεί το νόημά της από τη διαμόρφωση όρων κοινότητας που αντιπαρατίθενται στους κυρίαρχους όρους της εξατομίκευσης, του κανιβαλισμού και της υποταγής.
Μέχρι τη στιγμή της καθολικής κοινωνικής χειραφέτησης, δοκιμάζουμε να υλοποιούμε και να μοιραζόμαστε εδώ και τώρα τους όρους με τους οποίους τοποθετούμε την δημιουργική έκφραση στον ελεύθερο κόσμο που ονειρευόμαστε: προωθώντας την ανοιχτή πρόσβαση στις ζωτικές μορφές έκφρασης που φωτίζουν με έναν άλλο τρόπο την πραγματικότητα. Θρέφοντας την αλληλεπίδραση και την αλληλοϋποστήριξη ανάμεσα στα δημιουργικά εγχειρήματα, μακριά από την αλλοτρίωση του ανταγωνισμού. Υποστηρίζοντας τον πειραματισμό με μόνο περιορισμό τα όρια της φαντασίας και των δυνατοτήτων μας.
Απέναντι σε έναν ανόητο πολιτισμό που συνοδεύει τη λεηλασία της ζωής μας, να θρέψουμε τα νοήματα της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας.
Συνάντηση για την αυτοοργανωμένη έκφραση και δημιουργία